کسانی که به پلاسکو رفته اند حتماً متوجه شدند که از طبقه پنجم به بعد، ساختمان کوچک تر می شود و برای رسیدن به این بخش ساختمان، با وجود راه پله، باید از آسانسور استفاده کرد. آسانسوری که روزگاری، تفریح تهرانی ها بود. در طبقه های بالای پلاسکو، از مغازهای شیک و برندهای آنچنانی خبری نبود و تنها نام تولیدی و شرکت هایی بوده که کار عمده فروشی اجناس را انجام می دادند.
راهروهای پلاسکو از قدیم الایام تا ۳۰ دی ۹۵، مملو از کیسه های پلاستیکی سیاه و سفید بزرگی بود که قرار بود به آدرس مشتریان در نقاط مختلف کشور ارسال شود. کیسه هایی که ۲۹ دی آماده شده بودند و نام گیرنده بر روی آن ها نوشته شده بود، اما تراژدی دی ماه تهرانی ها، سرنوشت دیگری برای بسته ها رقم زد تا در زیر صدها تن آواری از فولاد و سیمان، مدفون شوند.
راه پله های پلاسکو، حتی اکنون که ۷ سال از قرن بیست و یکم می گذرد، همچنان همان موزاییک های دهه چهل بود. موزاییک هایی که شاید در خانه های قدیمی تهران و شهرستان ها مشاهده کنید و حتی امکان تهیه آن در بازار مصالح ساختمانی پایتخت نیز فراهم نباشد.
لبه های فلزی کوبه شده که در پله ها به کار می رفت، یادگار معماری و طراحی دهه چهل است که دیگر خبری از آن ها نیست. اگر در پلاسکو قدم می زدید، همچون برخی از بازارهای قدیمی تهران، اگهی های ریز و درشت بسیاری بر دیوارها و بر روی درب مغازه ها دیده می شد.
آگهی هایی که تهیه لوازم خیاطی، دوزندگی، برش، ردیف دوزی، مادگی و چیزهایی مربوط به این عرصه پوشاک را معرفی می کرد و از علاقمندان درخواست می کرد تا به شماره های خریدار، تماس بگیرند. خلاصه بازاری شلوغ از خریداران و فروشندگان بالقوه و بالفعل که معمولاً دست خالی از این بازار بیرون نمی آمدند.
قدیمی ها، آگهی های نوستالژیک بسیاری را بر روی برج بلند آن روزها شاهد بودند که آگهی نارنجی رنگ کانادا درای (Canada Dry) یکی از آن ها بود. حالا دیگر نه از آن آگهی های نوستالژیک خبری مانده است و نه از خود پلاسکو!
دو تصویر قدیمی از پلاسکو با آگهی عمودی کانادا درای
پس از انقلاب اسلامی، مالکیت ساختمان ۱۷ طبقه پلاسکو در اختیار بنیاد مستضعفان انقلاب اسلامی قرار گرفت.در ابتدای دهه چهل، واحدهای تجاری این ساختمان به صورت قسطی و ماهانه ۱۰ ریال با قیمت ۴۵۰ هزار ریال واگذار شد. البته همان طور که در بالا اشاره کردیم، ساختمان پلاسکو که ابتدا توسط حبیب القانیان ساخته شده بود، در سال ۱۳۵۴ هجری شمسی با قیمت ۲۰۰ میلیون ریال به هژیر یزدانی، سرمایه دار معروف دهه پنجاه، واگذار شد.چندین خودکشی پر سر و صدا که از فراز پلاسکو انجام شد، بخشی از تاریخ پر فراز و نشیب آن را تشکیل می دهد.