حضور مدیر بیستک در افتتاحیه نمایش «دختر» ، پردیس تئاتر شهرزاد تهران !
حضور مدیر بیستک در افتتاحیه نمایش «دختر» ، پردیس تئاتر شهرزاد تهران !
به گزارش وبلاگ بیستک، نمایش «دختر» به نویسندگی، طراحی و کارگردانی حسن حسامی در پردیس تئاتر شهرزاد تهران روی صحنه رفت. در این نمایش حامد خسروی، زهرا قره پور، محمد حداد کاشانی و حنا جشنوند ایفای نقش می کنند.
کارگردان این نمایش گفت: نمایش «دختر» ضد قصه عمل و سعی می کند با جابجایی تمامی نشانه ها اعم از تصویری، صوتی، زمانی و متنی و…ذهن مخاطب را به چالش بکشد.
حسن حسامی افزود: زن و مردی صبح از خواب بیدار می شوند و دختر خود را پیدا نمی کنند و پشت در اتاق دختر با یکدیگر صحبت می کنند و درباره اتفاقاتی که ممکن است افتاده باشد از گذشته تا حال به بحث و جدل می پردازند حتی درباره شیوه های متفاوت تربیتی بین این دو مجادله ای سخت در می گیرد. اتفاقات ممکن این که آیا اصلا دختری داشته اند؟ آیا دختر در کودکی گم شده است؟ آیا دختر با یک نوازنده دوره گرد فرار کرده است؟ آیا دختر خود را کشته اند؟
وی ادامه داد: این نمایش با بازی با نشانه ها در فضایی شبیه نمایش های ابزورد و گروتسک با طراحی ناتورالیستی فقط سعی در تاثیرگذاری بر مخاطب است تا یک قصه را تعریف کند.
حسامی در پایان گفت: البته این فقط یک تجربه است تا بازخورد تماشاچیان بررسی تا در اجراهای بعدی اعمال شود.
عوامل این نمایش شامل: سید محمد هاشمی مطهر مشاور کارگردان و مریم رحیمی به عنوان دستیار کارگردان، نیلوفر محمدی دستیار کارگردان و برنامه ریز، سمانه عباسی مدیر صحنه، عقیق دل زنده منشی صحنه، مهدی نفری دستیار صحنه، سعید مهرابی و پژال مرادی اجرای گریم، فلور فغانی طراح لباس، نیلوفر محمدی موسیقی، بنیامین خزائی تنظیم، افکت، صدا و موسیقی، بهار رحیمی ، امیرحسین قاسمی، مینا رئیسی و متین تاجیک عکاسان، محمد لهاک مدیر روابط عمومی و تبلیغات، نکیسا ناپلئونی طراح پوستر و حامد خسروی مدیر اجرایی است.
بازخورد تماشاچیان :
-
از همراه داشتن فرزندان زیر ۱۲ سال خودداری نمایید.
-
موضوع تئاتر یه دغدغه برای بسیاری از خانواده های این جامعه هست که دختر را به سرنوشت دختر این تئاتر گرفتار می کنند. بازیگران مسلط و خوب بودند. در کل دیدن این تئاتر را توصیه می کنم.
-
موضوع تئاتر دغدغه خیلی هاست. مادر پدرهایی با طرز فکر متفاوت نسبت به دختر و پسر. کار مفهومی بود که برای درکش باید فکر می شد از طرف تماشاچی. و ارزش دوباره دیده شدن رو داشت. بازیگرها هم بسیار خوب حس رو منتقل می کردن.
-
به نظر من مفهوم کار خیلی زیبا بود .موضوع جالب و دغدغه مندی داشت و اینکه گنگ و یهوویی تموم شد!
-
تمام بازیگران بر روی نقششان تسلط کامل داشتن جوری که انگار طبیعی بود و بدن من مور مور شد و اواسطش بغضم گرفت و ابهت محمد حداد بسیار بینظیر بود در صحنه!
-
خانواده به عنوان کوچکترین نهاد جامعه کارکردهای گوناگونی دارد که به طور مثال میتواند حس آرامش و امنیت را به وجود آورد، اما با گریزی به اخبار حوادث در مدیا متوجه میشویم که خانواده همچنین میتواند بستر خشونت باشد و هستند!
-
صاحب نظرانی، خانواده را خشن ترین نهاد می دانند که قدری مبالغه آمیز است. به هرروی یکی از شاخصهای خشونت در جامعه، قتل های خانوادگی، زد وخورد های خانوادگی و رخدادهایی است که در خانواده می گذرد.
-
برخی معتقد “چهاردیواری اختیاری است”و می گویند که اتفاقات درون خانواده به دیگران مربوط نیست، هرچند پرواضح است که از اساس این رویکرد اشتباه است.
-
نمایش دختر دل مشغولی خشونت در خانواده دارد، از دکور مناسب و معنا داری استفاده میکند، استفاده از کیسه زباله در جای جای نمایش و پوشش مادر و پدر را دوست داشتم، حقیقتا نقش آفرینی مادر خیلی مجذوبم نکرد و به گمانم کمی در صحنه هایی مانند ترس و خشم اوراکت وجود داشت، نمایش کارگردانی دارد و البته جلوههای صوتی نیاز به هماهنگی بیشتری دارد، در مورد طراحی نور هم نوآوری خاصی وجود نداشت.
-
نمایش دختر دغدغه مند است اما در اجرا آنچنان که در ایده است نیست، گمان می کنم حس تعلیق در این نمایش الزامی باشد اما در بیشتر مواقع نتوانسته بود به خوبی این حس را به وجود آورد( البته این حس شخصی من است)، شاید با استفاده مناسب تری از موسیقی، و برخی اوقات صدای آهسته تری از بک گراند و البته اکت مناسب تر و طراحی نور همانند صحنه انتهایی نمایش موفق تر باشد.
-
نظر من نه بعنوان کسی که در این پروژه بازی می کنه ، بلکه به عنوان یک فردی که دنبال کننده رویدادهای اجتماعی هستش (حتی دل نگران) پیشنهاد می کنم این کارو رو حتما تماشا کنید.
-
سوای از ریتم و تمپو و اتمسفر فضا و بازی ها که سراسر هیجان و کنش و واکنش هست، بعد دیگری از روابط اجتماعی داخل یک خانواده رو مشاهده می کنیم.
-
از اون دسته نمایش ها که باید حمایت بشوند .
-
به نظرم خودِ نمایش، کار شسته و رفته و هماهنگ و اثرگذاری بود!
-
دیدن این نمایش برای من بسیار لذت بخش بود.
-
کار متفاوت و خاصی بود.
-
شخصا فضا و سبک کار رو دوست داشتم.
-
بعد از پایان نمایش، حس هم ذات پنداری با شخصیت دختر رو کاملا می شد در صحبت های تماشاچیان لمس کرد.
-
نقطه قوت کار این بود که در عین خاص بودن با چاشنی سوررئالیسم، تماشاچیان با سلایق متفاوت رو جذب محتوای متفاوت خودش کرده بود.
-
این کار رو توصیه میکنم نه یک بار بلکه حداقل سه بار ببینید تا متوجه تمام ظرایفش شوید.