به گفته روانشناسان ما روزانه به چهار آغوش برای بقا نیاز داریم. ما همچنین برای حمایت هشت آغوش و برای رشد ۱۲ آغوش در روز نیاز داریم. اولین کار صبح و آخرین کار شب؛ در برگرفتن فرزندانتان برای لحظاتی است. وقتی که خداحافظی می کنید او را در آغوش بگیرید و زمانی که دوباره او را می بینید این کار را بکنید، کاری که اغلب در طول روز هم باید آن را انجام دهید. بر سرش دست بکشید و به آرامی روی شانه اش بزنید. به چشمانش نگاه کنید و لبخند بزنید. این کار نوع دیگری از ارتباط است. اگر فرزند نوجوان شما این کارها را دوست نداشت باید درک کنید که با بچه های بزرگتر در ارتباط آسان گیر باشید. با او بنشینید و یک نوشیدنی خنک بخورید و وقتی صحبت می کنید به آرامی پاهایش را نوازش کنید. (این کار راهی برای شنیدن این است که امروز چه اتفاقی در زندگی اش افتاده. بعد اگر به آن اولویت دهید بارها می توانید خوشحالی را تجربه کنید) .
خوش آمدگویی به احساس:
کودک شما نیاز به ابراز احساسات دارد. چیزی که رفتار او را هدایت می کند. این فرصتی برای فرزند شما است که پریشانی های درونی را التیام دهید و به شما نزدیک تر شود. بنابراین همه شفقت خود را جمع کنید و اجازه ندهید که خشم بر شما سلطه یابد. اشک ها و ترس هایی را که همیشه پشت عصبانیت پنهان هستند بپذیرید. به خاطر داشته باشید که او آن قدر به شما اعتماد دارد که پیش شما گریه می کند. با روش خودتان آرام اش کنید. احساسات او را درک کنید و بگویید که دردش را می فهمید. بعد از آن، او احساس آرامش و نزدیکی بیشتری با شما خواهدداشت.
حضورداشتهباشید:
بیشتر زوج ها تقریبا نیمی از زندگی را کنار هم حضور دارند. اما کودک شما قبل از ترک خانه فقط حدود ۹۰۰ هفته از کودکی را با شما خواهد بود. قبل از این که بفهمید او خواهد رفت.
اینکاررابهعنوانیکتمرینانجامبده:
وقتی که با کودکتان تعامل دارید، ۱۰۰ درصد در همین جا و همین حالا حضور داشته باشید، بگذارید هیچ چیز دیگری نباشد. شما نمی توانید همیشه این کار را انجام دهید، اما اگر در روز چند بار این کار را بکنید به حالت حضور بیشتر تغییر وضعیت داده اید. این کار لحظاتی را با فرزندتان خلق می کند که در آینده، هر وقت به یادش می افتید قند توی دلتان آب می شود.
خاموشکردنوسایلمزاحم:
کودک همه عمرش به خاطر خواهدآورد که آن قدر برای والدینش مهم بوده که آن ها تلفن را خاموش کرده اند و به حرف او گوش سپرده اند. حتی خاموش کردن موسیقی در ماشین هم می تواند دعوتی برای ارتباط باشد، زیرا کمبود ارتباط چشمی در ماشین باعث کم شدن فشار می شود و بچه ها تمایل بیشتری برای حرف زدن خواهندداشت.
آغوشگرفتنهنگامخواب:
ساعت خواب فرزندتان را کمی جلو بیندازید تا او را در تاریکی به آغوش بکشید. آن لحظات امن معاشرت و ارتباط، هر چیزی را که کودک شما در حال حاضر با آن درگیر است مثل اتفاقی که در مدرسه افتاده، یک برخورد نامناسب که صبح با او کرده اید یا نگرانی برای گردش علمی فردایش از بین خواهد برد.
آیامجبوریدکهمشکلاوراهمانلحظهحلکنید؟
نه! فقط گوش کنید. احساس او را درک کنید. به او اطمینان دهید که نگرانی او را می فهمید و فردا آن را حل خواهید کرد. روز بعد یادتان نرود که پیگیری اش کنید. شگفت زده می شوید وقتی می بینید که ارتباط شما با فرزندتان چقدر عمیق شده است. این عادت را حتی وقتی که فرزندتان بزرگ تر می شود ترک نکنید. آخر شب ها تنها زمانی است که آن ها درد دل می کنند.
سرعت تانراکمکنید:
شما نباید فقط عجله داشته باشید که فرزندتان طبق برنامه رفتار کند. می توانید قبل از خواب دقایقی را با او بگذرانید. هر فعل و انفعالی در طول یک روز فرصتی برای ارتباط است. سرعت را کم کن و لحظاتی را با فرزندت به اشتراک بگذار! اجازه بده قبل از این که توت فرنگی ها را داخل مخلوط کن بریزید آن را بو بکشد. وقتی به او کمک می کنی دستانش را بشوید، دستان خودت را هم با او زیر آب بگذارد و خنکی آب را با او سهیم شو. موهایش را بو بکش. به خند ه هایش گوش بده . به چشمانش نگاه کن و دوست داشتن عمیقت را با او قسمت کن. در شکوه لحظه کنونی با او ارتباط داشته باش. این تنها راهی است که می توانیم ارتباط داشته باشیم (برای بیشتر والدین، تحمل توانایی انجام بازی مشابه یک راز است).
قاه قاه خندیدن و بازی پرسر و صدا می تواند با تحریک اندروفین و اکسی توسین در هر دوی شما حافظ ارتباط تان باشد. تبدیل قاه قاه خندیدن به یک عادت روزانه به کودک شما کمک می کند که به اضطراب ها و ناراحتی ها و از سوی دیگر احساس عدم ارتباط بخندد و واکنش بیشتری نسبت به آن داشته باشد. بازی کردن به بچه ها کمک می کند که بخواهند مشارکت کنند.
ازجملاتزیرکدامیکبهنظرشمابهترجوابمیدهد؟
بیا همین الان صبحانه ات را بخور!
وقت صبحانه است، ببین آب پرتقال و نیمرو برات درست کردم!
در این مقطع، یک در میان حرف بزنید شما بگویید چه می خواهید او انجام دهد و فرزندتان هم بگوید که چه می خواهد. در این روزها فقط عشق خالص به او بده و بگذار ذهنش به این موضوع معطوف شود. به جای پافشاری بر زمان بندی فعالیت ها، سعی کنید که فعالیت فیزیکی یا بازی انتخاب شده، باعث خنده و شادی او شود.