رزین پلی استر، یک مایع چسبناک و شفاف است که با مقدار مشخصی از یک کاتالیست قوی ترکیب می شود که دمای آن بالا می رود (اگر زیاد اضافه کنید، احتمال بروز سردرد و سرگیجه وجود خواهد داشت). پلی استر ماده ای همه کاره است که برای روکش کردن، قالب گیری و ساختن اشیا و معمولا همراه با پارچه های فایبرگلاس مورد استفاده قرار می گیرد. پلی استر به اندازه رزین اپوکسی شفاف نیست و کمی به رنگ زرد تمایل دارد. همچنین، پلی استر و کاتالیست آن بسیار سمی هستند و بوی بسیار بدی هم دارند.
رزین اپوکسی نیز عملکرد مشابهی مانند رزین پلی استر دارد.اما برخلاف رزین پلی استر، رزین اپوکسی بوی بدی ندارد اما خودش و ماده سخت کننده همراه آن حساسیت زا هستند یعنی بعد از قرار گرفتن در معرض این ماده ممکن است واکنش های آلرژیک را بروز دهید. بعضی از سخت کننده ها حساسیت کمتری ایجاد می کنند. همچنین یکی دیگر از تفاوت های رزین اپوکسی و رزین پلی استر در رنگ آنها می باشد که این نوع رزین کاملا بی رنگ و شفاف نیست و در برابر نور خورشید (UV) نیز مقاومتی ندارد اما در مورد پارچه های دارای تکنولوژی پیشرفته مانند Kevlar و گرافیت، عملکرد بهتری نشان می دهد. تقریبا از تمامی رنگ دانه های خشک می توان برای رنگ دادن به رزین ها استفاده کرد. همچنین رنگ های مخصوص پلیاستر نیز در بازار یافت می شوند. رنگ را نیز می توان شفاف یا کدر کرد.
تفاوت دیگر رزین اپوکسی با رزین پلی استر در این است که رزین های اپوکسی به جای یک فعال کننده ، به وسیله یک سخت کننده پخته می شوند . سخت کننده ای که اغلب یک آمین است .
کلام آخر :
در هنگام استفاده از این مواد بسیار دقت کنید این مواد بیشتر از اینکه هنری باشند، موادی صنعتی هستند و باید آگاه باشید که چطور از خود در برابر خطرات آنها حفاظت کنید. اگر تجهیزات و تبحر لازم برای استفاده از این مواد را ندارید، بهتر است با پشت سر کذاشتن آموزش های لازم بصورت حرفه ای وارد این هنر شوید.